Afgelopen weekend dachten mijn vrouw en ik te gaan genieten van een welverdiend weekendje weg met de kinderen. Samen met een bevriend stel hadden we via internet een huisje geboekt bij Landal Greenpark waarbij de keuze was gevallen op een park met de veelbelovende naam Rabbit Hill. Ik woon al ruim dertig jaar in een overvolle Randstad en ik moet zeggen dat een woord als ‘konijnenheuvel’ bij mij prettige en vooral rustgevende associaties oproept met een ongerepte, bosrijke omgeving waarin de stilte enkel doorbroken wordt door af en toe de lokroep van een vogel of het geluid van een vallende dennenappel.
Helaas. Eenmaal ingecheckt en toe aan ons eerste inspectierondje van het park, bleek dat wij niet de enigen waren die trek hadden in een weekendje weg. En al helemaal niet de enigen met twee kleine kinderen in de achterbak! Rijen ouders met dreinende kinderen stonden te dringen voor zowel het subtropisch zwembad als het overdekte speelparadijs. Mij werd al snel duidelijk dat het van veel ontspanning dit weekend niet zou gaan komen.
Het was dan ook met een diepe zucht van verlichting dat ik zaterdagmiddag om 14.00 uur de deur van huisje 333 achter me dichttrok en samen met loopvriend Willem de bossen rond Apeldoorn indook. Even weg uit de dagelijkse sleur, blik op oneindig en lekker rennen! Gelet op de zachte en ongelijke ondergrond en de staat van de linkerkuit van Willem kozen we voor een rustige duurloop van een uurtje. Ik zette mijn klokje aan en controleerde of mijn hartslagmeter en foot-pod (meet snelheid en afgelegde afstand) contact maakten met mijn SUUNTO T4. Toen dit het geval bleek te zijn, zetten Willem en ik ons in beweging.
Samen trainen heeft voor- en nadelen. Een groot voordeel is dat je elkaar stimuleert om überhaupt te gaan lopen. Want wat is het makkelijk om als het ’s avond koud en nat is, toch maar af te zien van je geplande hardlooprondje en lekker voor de TV te blijven hangen. Heb je echter met iemand afgesproken en klopt die persoon op het afgesproken tijdstip op je voordeur, leg dan maar eens uit dat je liever knus met je vrouw naar een of ander verbouwingsprogramma op SBS6 kijkt. Nee, die ander heeft ook de moeite genomen om zich in zijn rennersoutfit te hijsen, dus wie ben jij dan om af te haken?
Nadeel van samen lopen echter kan zijn dat je minder doelgericht en minder effectief traint. Wanneer ik met vrienden samen train, lopen we voor de gezelligheid met elkaar op. Terwijl onze individuele fysieke gesteldheid en de verschillende doelen waarvoor we aan het trainen zijn, vragen om een op de persoon toegesneden training. Zo vraagt het trainen voor een 5 km loop een andere benadering dan het trainen voor een halve marathon. Ook scheelt het nogal of je nog twee weken te gaan hebt richting je wedstrijd of dat je nog twee maanden hebt.
Willem is in training voor de Leiden Marathon waar hij op 17 mei de 10 km gaat lopen. Ik loop tijdens de CPC van 14 maart zowel de 5 als de 21.1 km. Verschillende afstanden, verschillende data, verschillende trainingsvormen. Toch zijn er overeenkomsten. Beiden houden we van hardlopen en streven we naar het verleggen van onze grenzen. Een snellere eindtijd, een langere afstand, de kick wanneer na weken van intensieve voorbereiding het gestelde doel bereikt wordt.
Ik kijk nu al uit naar 14 maart. Naar die laatste paar honderd meter van de wedstrijd, wanneer het finishdoek in beeld komt en een juichende mensenmassa me richting de eindstreep schreeuwt. Gevorderd of ongeoefend. 5, 10 of 21,1 kilometer. Het gevoel van blijdschap, onverzettelijkheid en trots dat je dan bekruipt, is voor iedereen gelijk en eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Willem en ik hebben afgelopen zaterdag heerlijk gelopen samen!
Helaas. Eenmaal ingecheckt en toe aan ons eerste inspectierondje van het park, bleek dat wij niet de enigen waren die trek hadden in een weekendje weg. En al helemaal niet de enigen met twee kleine kinderen in de achterbak! Rijen ouders met dreinende kinderen stonden te dringen voor zowel het subtropisch zwembad als het overdekte speelparadijs. Mij werd al snel duidelijk dat het van veel ontspanning dit weekend niet zou gaan komen.
Het was dan ook met een diepe zucht van verlichting dat ik zaterdagmiddag om 14.00 uur de deur van huisje 333 achter me dichttrok en samen met loopvriend Willem de bossen rond Apeldoorn indook. Even weg uit de dagelijkse sleur, blik op oneindig en lekker rennen! Gelet op de zachte en ongelijke ondergrond en de staat van de linkerkuit van Willem kozen we voor een rustige duurloop van een uurtje. Ik zette mijn klokje aan en controleerde of mijn hartslagmeter en foot-pod (meet snelheid en afgelegde afstand) contact maakten met mijn SUUNTO T4. Toen dit het geval bleek te zijn, zetten Willem en ik ons in beweging.
Samen trainen heeft voor- en nadelen. Een groot voordeel is dat je elkaar stimuleert om überhaupt te gaan lopen. Want wat is het makkelijk om als het ’s avond koud en nat is, toch maar af te zien van je geplande hardlooprondje en lekker voor de TV te blijven hangen. Heb je echter met iemand afgesproken en klopt die persoon op het afgesproken tijdstip op je voordeur, leg dan maar eens uit dat je liever knus met je vrouw naar een of ander verbouwingsprogramma op SBS6 kijkt. Nee, die ander heeft ook de moeite genomen om zich in zijn rennersoutfit te hijsen, dus wie ben jij dan om af te haken?
Nadeel van samen lopen echter kan zijn dat je minder doelgericht en minder effectief traint. Wanneer ik met vrienden samen train, lopen we voor de gezelligheid met elkaar op. Terwijl onze individuele fysieke gesteldheid en de verschillende doelen waarvoor we aan het trainen zijn, vragen om een op de persoon toegesneden training. Zo vraagt het trainen voor een 5 km loop een andere benadering dan het trainen voor een halve marathon. Ook scheelt het nogal of je nog twee weken te gaan hebt richting je wedstrijd of dat je nog twee maanden hebt.
Willem is in training voor de Leiden Marathon waar hij op 17 mei de 10 km gaat lopen. Ik loop tijdens de CPC van 14 maart zowel de 5 als de 21.1 km. Verschillende afstanden, verschillende data, verschillende trainingsvormen. Toch zijn er overeenkomsten. Beiden houden we van hardlopen en streven we naar het verleggen van onze grenzen. Een snellere eindtijd, een langere afstand, de kick wanneer na weken van intensieve voorbereiding het gestelde doel bereikt wordt.
Ik kijk nu al uit naar 14 maart. Naar die laatste paar honderd meter van de wedstrijd, wanneer het finishdoek in beeld komt en een juichende mensenmassa me richting de eindstreep schreeuwt. Gevorderd of ongeoefend. 5, 10 of 21,1 kilometer. Het gevoel van blijdschap, onverzettelijkheid en trots dat je dan bekruipt, is voor iedereen gelijk en eigenlijk met geen pen te beschrijven.
Willem en ik hebben afgelopen zaterdag heerlijk gelopen samen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten