Daar sta je dan het huis van je pas overleden moeder leeg te ruimen. Een werkje dat geen moment onberoerd laat. Het is zondagavond tegen studiosport aan. Nog even een bankje naar buiten tillen na een lange dag emoties. Net een actie teveel. Het bankje eindigt van een klein metertje hoog bovenop de linker grote teen. Ik ga vooruit, denk ik nog, want vorig jaar eindigde een balk van 80 kilo nog op mijn hoofd. Ondertussen val ik zowat flauw van de pijn.
In het ziekenhuis zijn ze aardig, maar ik wil alleen maar lekkere drugs om van die enorme pijn af te zijn. Een scheur in het botje, dokter, komt de collega-chirurg monter mededelen. Er hoeft geen gips om, er hoeft niks gezet: twee weken vier keer daags pijnstillers en stevig schoeisel aan en na zes weken ben je helemaal pijnvrij.
Ik reken het uit. 15 maart ben ik dus pijnvrij. Mooi. Maar daar gaat m'n training in het westerpark. Komt mooi uit, want ik haat kou en regen. Dan maar de roeimachine, die mij iedere dag weer aanstaart op de badkamervloer.
Maar goed dat ik niet geloof in al die mensen die dag-in-dag-uit met schema's hun voorbereidingen zitten vorm te geven. Ik loop voor de lol. Al moet ik er even niet aan denken nu.
In het ziekenhuis zijn ze aardig, maar ik wil alleen maar lekkere drugs om van die enorme pijn af te zijn. Een scheur in het botje, dokter, komt de collega-chirurg monter mededelen. Er hoeft geen gips om, er hoeft niks gezet: twee weken vier keer daags pijnstillers en stevig schoeisel aan en na zes weken ben je helemaal pijnvrij.
Ik reken het uit. 15 maart ben ik dus pijnvrij. Mooi. Maar daar gaat m'n training in het westerpark. Komt mooi uit, want ik haat kou en regen. Dan maar de roeimachine, die mij iedere dag weer aanstaart op de badkamervloer.
Maar goed dat ik niet geloof in al die mensen die dag-in-dag-uit met schema's hun voorbereidingen zitten vorm te geven. Ik loop voor de lol. Al moet ik er even niet aan denken nu.
