Het was erg gezellig in de ruimte van De Haagse in de grote Businesstent van de Fortis CPC Loop. Enthousiaste lopers van onze hogeschool. De ontvangst door Peter in den Bosch (red. Hoofd bureau Hogeschoolsport) himself. Ik deed met Wim, Gwendell, Mascha, Jan en Herre de 5 km. Het shirt van De Haagse had een stijf wit kraagje. Mijn vrouw Saskia had mijn shirt twee keer gewassen, maar vond het niet alleen stijf, maar ook belachelijk lijken op een pastoorskraagje. Ze vindt zo'n CPC a genoeg 'lijden' dus daar past geen halsgordel bij. Dus knipte ze het er voor mij af, zonder mankeren. Toen ik aankwam moesten Peter en de collega’s van Communicatie & Marketing er erg om lachen.
Heerlijk dat wij als businesslopers vooraan mochten starten. Dat scheelt 2500 5km-lopers inhalen! Toch nog een behoorlijk gedrang na de start, te smalle wegen, en opletten dat je niemand omver loopt. Mascha haalde mij ter hoogte van de Bijenkorf in, en ik dacht: “Ik houd haar in de gaten, zij is een goede haas.” Bij de Koninklijke stallen zag ik Wim voorbij komen. Het was overigens mooi dat ik dat nog zag, want ik liep ondertussen enorm te zweten. Regelmatig hoorde ik uit het publiek iemand naar mij roepen, het groene shirt was gemakkelijk herkenbaar.
Al die lopers om mij heen hadden de meest futuristische horloges om alle lichaamsfuncties, tijd en snelheid continu te bewaken, een soort electronische controller. Ik heb nooit een horloge om als ik ren, ik loop en dan zie ik het wel. Denk ik bij mijzelf.
Op de Prinsessengracht raakte Mascha definitief uit zicht. Nu moest ik het zelf doen. Dat lukte, wat een bekijks op het Voorhout. En wat heerlijk om de finishlijn te passeren.
Terug in de Businessruimte waren onze 10km-lopers al naar de start en de 21km-collega's waren zich aan het voorbereiden. Thuis gekomen klikte ik snel op CPC en vond mijn tijd: netto 25 min en 23 sec. Snelheid 11,8 km/u. Staat vanaf nu in de boeken van CPC. Met een trots gevoel sloot ik de computer af. Goed dat ze mij gemonitord hebben, dit had ik niet willen missen.
